Blaasontsteking + kliniek

Ik ga hier even mijn verhaal neer tikken over de blaasontsteking...Het begon op zaterdag avond, we zaten bij vrienden en bij het plassen voelde ik een licht piekend gevoel.
Ik dacht dat het er zondag volledig ging doorkomen.
We waren die nacht om 6u thuis en na meerdere keren wakker te worden voor te plassen, ben ik rond 12u opgestaan.
Ik heb dan zondag veel water gedronken en het minderde naar de avond toe.'s avonds ben ik dan gaan eten met familie en alles verliep vlotjes.

Maar...

's nachts had ik het lastig, mijn blaas deed pijn, had diaree, had moeten overgeven,...Ben dan rond 7u opgestaan met veel pijn.

Ging toch naar de huisarts gaan dus ik wachte tot het 9u werd.
maar de pijn werd erger en erger.
Ik lag dubbel in de zetel en kon moeilijk gaan.
Heb dan nog eens overgegeven ook.
Rond 8u45 de dokter gebeld of zij eventueel mij thuis zou bezoeken omdat ik niet meer durfde rijden met de auto.
Toen ze kwam lag ik in de zetel te huilen van de pijn met een constante harde buik en nog eens steken in mijn blaas.
ik kon dan ver niet meer gaan.

Ze zei direct zonder verder onderzoek,buiten mijn buik aan te raken, dat ik naar spoed moest gaan.
De rit naar Oostende was een hell, ik huilde constant van pijn maar ook van schrik.
Ik wou mijn kindje niet kwijt...

Op spoed aangekomen, kreeg ik direct een rolstoel, ging naar het verloskwartier en was mijn gyn al in de kamer aanwezig.

Op een echo zag ze dat alles ok was met de baby.
Het hartje klopte, het had genoeg vruchtwater, oef!

maar de pijn was nog altijd niet te verdragen en de gyn schreef buscopan (ofzoiets) voor tegen de krampen, samen met vocht in een baxter.

Ze trokken mijn bloed en namen urine.Het constante verkrampt gevoel in mijn buik was weg maar de pijn nog niet.
Ze moesten wachten tot na de uitslagen van de tests alvoor me medicijnen te geven.
De verpleegster kwam dan binnen met de resultaten, 4000 witte bloedcellen in mijn urine en het normale is tussen 0-20.

Direct pijnstiller gekregen en ik was gelukkig in rust.

De nacht viel ook heel goed mee maar had wel nog koorts.

De volgende ochtend kwam de gyn binnen en zei : "amai, heel zware infectie"
"moest je iets langer gewacht hebben om naar spoed te gaan dan waren je weeën zeker begonnen"
Ik trok nog al ogen!
Maar na de middag mocht ik toch het ziekenhuis verlaten.
Nu voel ik nog iets of wat pijn bij het plassen en denk ik weer wat koorts te hebben.
Ik mag dafalgan bruis inemen tegen de pijn.

dit was het en hopelijk de laatste keer dat ik zoiets moet komen vertellen.