terug naar spoed

Na zondag nog eens naar spoed gevlogen te hebben, zit ik hier nog altijd te kruipen van de pijn.
Ik zal beginnen met die zondag.
Dus ik sta zondag ochtend op en heb buikkramp.
Ik voel ook dat het wat steken als ik plas maar niet veel.
Maar een uur later lag ik alweer in de zetel van de pijn en de krampen, kramp in buik en rug(rechts) en pijn in blaas en wij weer naart spoed.
Daar aangekomen mocht ik zelf mijn weg zien te vinden naar het verloskwartier opt 2de verdiep.
Ze zaten daar int spoed met 4 maar hadden geen tijd voor mij.
Ik boven geraakt, en een verpleegster/vroedvrouw brengt me naar een kamer waar ik urine en bloed geef.
Ze zegt : "de gyn komt zo bij je maar ik geef je al iets voor de pijn (spuitje)"
Allemaal dik in orde voor mij.
Krijg die picuur in mijn poep en de ergste krampen gaan weg, maar de pijn is er nog altijd, ook in de rug.
Dus gaan er uren voorbij en plots komt de gyn (niet de mijne), ne vent, binnen in de kamer.
Hij kijkt naar de baby, zegt dat er nog altijd infectie is te zien in bloed en urine en schrijft zwaardere AB voor.
Dan zegt hij : "ik moet nu weg, spoedkeizersnede"
ik kijk verbaasd (na uren gewacht te hebben) en zeg : "Dat is het???"
"krijg ik dan niets voor de pijn?" , "wat als ik hier binnen 2 weken terug sta???
"neen zegt ie, je hebt al een picuur gehad en het zal wel genezen en zoef, weg was hij
Ik kreeg de tranen in de ogen...
En Tom vroeg of het ging gaan, dus ik zei "als de dokter het zegt zalt wel moeten"waar de vroedvrouwen bij stonden...
Dus zondag nog heel de avond pijn had vooral in de rug.
maandag naar mijn gyn gebeld, gesproken over de vlugge controle van andere gyn en dat ik pijn had.
Ze schreef dan iets voor en Tom ging het gaan halen
Die avond ingenomen, maar niet veel geholpen.
Ik wou een dag wachten en zien of het niet ging helpen, maar ik heb pech.
Dafalgan verzacht de pijn maar neemt ze niet weg.
Nu deze nacht niet veel/ niets geslapen want ik kan gewoon niet liggen.
ook zitten doet pijn en staan ook...
Dus heb ik naar mijn gyn gebeld met de vraag hoe het nu verder moest.

Ze zei dat ik weer moest binnen komen om aan een baxter te liggen met vocht en medicijnen.
Dus ik liet Tom en Aiden nog slapen (was 7u 's ochtends) en waste me eerst nog wat.

Toen ik naar de WC ging voelde ik een pijn en en er lag iets in de vorm van een zonnebloempit op het WC papier.

maar de pijn was plots hééééél wat minder, en ik belde terug naar het verloskwartier met die melding.
Die gingen mijn gyn proberen bereiken en terug bellen indien nodig...
En als ze terug belde zei ze dat het een niersteen was en dat dat de oorzaak was van die blaasontstekingen.

Ik moet nu nog een echo doen van mijn nieren en dan weten we of het gepaseerd is...

Alles in orde met de baby...

Alles is in orde met mij en de baby...

we zijn gisteren naar de gyn geweest en hij woog nu al een 450gr.
Boven het gemiddelde volgens de gyn.
hij zit ook een kleine 2 weken voor met alles
Tis ook nog altijd een jongen...

Blaasontsteking + kliniek

Ik ga hier even mijn verhaal neer tikken over de blaasontsteking...Het begon op zaterdag avond, we zaten bij vrienden en bij het plassen voelde ik een licht piekend gevoel.
Ik dacht dat het er zondag volledig ging doorkomen.
We waren die nacht om 6u thuis en na meerdere keren wakker te worden voor te plassen, ben ik rond 12u opgestaan.
Ik heb dan zondag veel water gedronken en het minderde naar de avond toe.'s avonds ben ik dan gaan eten met familie en alles verliep vlotjes.

Maar...

's nachts had ik het lastig, mijn blaas deed pijn, had diaree, had moeten overgeven,...Ben dan rond 7u opgestaan met veel pijn.

Ging toch naar de huisarts gaan dus ik wachte tot het 9u werd.
maar de pijn werd erger en erger.
Ik lag dubbel in de zetel en kon moeilijk gaan.
Heb dan nog eens overgegeven ook.
Rond 8u45 de dokter gebeld of zij eventueel mij thuis zou bezoeken omdat ik niet meer durfde rijden met de auto.
Toen ze kwam lag ik in de zetel te huilen van de pijn met een constante harde buik en nog eens steken in mijn blaas.
ik kon dan ver niet meer gaan.

Ze zei direct zonder verder onderzoek,buiten mijn buik aan te raken, dat ik naar spoed moest gaan.
De rit naar Oostende was een hell, ik huilde constant van pijn maar ook van schrik.
Ik wou mijn kindje niet kwijt...

Op spoed aangekomen, kreeg ik direct een rolstoel, ging naar het verloskwartier en was mijn gyn al in de kamer aanwezig.

Op een echo zag ze dat alles ok was met de baby.
Het hartje klopte, het had genoeg vruchtwater, oef!

maar de pijn was nog altijd niet te verdragen en de gyn schreef buscopan (ofzoiets) voor tegen de krampen, samen met vocht in een baxter.

Ze trokken mijn bloed en namen urine.Het constante verkrampt gevoel in mijn buik was weg maar de pijn nog niet.
Ze moesten wachten tot na de uitslagen van de tests alvoor me medicijnen te geven.
De verpleegster kwam dan binnen met de resultaten, 4000 witte bloedcellen in mijn urine en het normale is tussen 0-20.

Direct pijnstiller gekregen en ik was gelukkig in rust.

De nacht viel ook heel goed mee maar had wel nog koorts.

De volgende ochtend kwam de gyn binnen en zei : "amai, heel zware infectie"
"moest je iets langer gewacht hebben om naar spoed te gaan dan waren je weeën zeker begonnen"
Ik trok nog al ogen!
Maar na de middag mocht ik toch het ziekenhuis verlaten.
Nu voel ik nog iets of wat pijn bij het plassen en denk ik weer wat koorts te hebben.
Ik mag dafalgan bruis inemen tegen de pijn.

dit was het en hopelijk de laatste keer dat ik zoiets moet komen vertellen.